Dit is weer zo’n typische Paula-actie: meer dan 400 vrouwen in de ‘maximum security’ gevangenis in Nairobi hadden door conona al maanden geen bezoek en benodigdheden meer ontvangen (behalve een basis maaltijd). Met als gevolg dat er een schrijnend tekort was aan… onderbroeken! Die waren namelijk versleten door het vele wassen.
Met een supersnelle actie heeft Paula Foundation 1.345 onderbroeken in alle kleuren, soorten en maten kunnen doneren. Hier houden we van, dit is precies wat Paula zelf bedacht kon hebben!
Vervolg
Dit project kreeg een vervolg: we zijn nu bezig om onderbroeken te laten maken door ex-gevangenen in Nairobi. Zodat ze niet meer uit China hoeven te komen en de locale bevolking er ook nog wat aan verdient.
Paula Foundation kocht een tweedehands naaimachine, stoffen en elastiek om te gaan experimenteren. Dat is nog in volle gang, want de fabricage moet tegen zo min mogelijk kosten en (bij voorkeur) met lokaal verkrijgbaar materiaal. Zodra de productie op gaat starten zoeken we donateurs. Zij ‘kopen’ een setje van vijf onderbroeken in een stoffen bewaar/waszakje, dat vervolgens gratis weggegeven worden aan vrouwen in de Langata gevangenis in Nairobi.
April 2022
We did it! Opgewacht door een enthousiast comité van vrouwelijke gevangenen, leverde Paula Foundation afgelopen maand de eerste partij van 130 zakjes met ondergoed af in de Kisumu-gevangenis in Nairobi. Inmiddels hebben andere gevangenissen in het hele land onze dringende hulp gevraagd, het laat zien hoe hard dit nodig is. 130 glimlachjes vanachter de tralies, daar doen we het voor 🙂
Overigens is de volgende stap dat we gaan helpen met materialen voor de maandelijkse hygiëne, want dat is ook niet best.
Januari 2023
I januari was Marja op bezoek bij Susanne, die in Nairobi woont. Er was juist weer een bestelling klaar en we zijn naar de Thika woman’s prison gegaan om alle vrouwen een zakje met ondergoed en een stukje zeep te brengen. Nog iest meer dan 1.000 vrouwenpakketjes te gaan…
Met de geweldige Flavia van Crime Si Poa nog wat zeepjes ingekocht.
Blog van Susanne van Lieshout in Wereldwijven van LINDA
De coronacrisis heeft invloed op al onze levens: moeders, singles, werkend of niet, in New York of in Nieuw-Zeeland. Allemaal missen we iets.
We hebben ineens geen inkomsten meer, of we balen dat we niet naar de kroeg kunnen. We worden gek van de hele dag binnenblijven of onze verveelde kids drijven ons tot waanzin. Onze vakanties en bruiloften zijn gecanceld. We zitten vast in ons (gast)land en we weten niet wanneer we kunnen vliegen. Toch lijken dit allemaal relatief kleine ongemakken, vergeleken met de vrouwen over wie ik nu ga schrijven: vrouwelijke gevangenen. Hun grootste en meest schrijnende tekort? Onderbroeken!
De Langata maxiumum security vrouwengevangenis in Nairobi heeft al meer dan drie maanden geen bezoekers meer ontvangen. Afgezien van basisvoedsel is de gevangenis niet meer bevoorraad. Natuurlijk kan eenieder zich de ramp voorstellen als een gevangenis besmet raakt, dan gaat het rap met het reproductiegetal. Dus besloot de overheid hier tot drastische maatregelen, met als gevolg enorme tekorten. Het is namelijk normaal hier dat de familie van de gevangenen essentiële spullen komt brengen: zeep, shampoo, toilet papier en ondergoed. Wie geen familie heeft, is afhankelijk van het solidariteitsgevoel van haar medegevangenen. Zo worden de weinige dagelijkse benodigheden vaak verdeeld over vele meiden en vrouwen.
De meeste vrouwelijke gevangenen in Kenia zijn veroordeeld tot erg lange straffen: tien jaar is niks. De straffen zijn buitenproportioneel; twaalf jaar voor het stelen van een telefoon. En als deze diefstal (al dan niet bewezen) door twee mensen gepleegd is dan krijgen ze levenslang, dat wordt door de wetgever gezien als ‘gewelddadig’. Maar in de praktijk zijn maar weinig vrouwen gewelddadig. Wereldwijd is ongeveer 80% van de vrouwen in de gevangenis veroordeeld voor geweldloze daden als fraude, prostitutie of belastingontduiking. Voor de andere 20% is de grens tussen ‘dader’ of ‘slachtoffer’ vaak erg ambivalent. Huiselijk geweld, seksueel misbruik… Kenia is geen uitzondering. Hervormingen van het strafrecht zijn in de maak, maar dit blijkt een heel lang en moeilijk proces.
Terug naar de onderbroeken. Ik denk dat elke vrouw ter wereld, vrij of opgesloten, arm of rijk, zich kan indenken wat het is om geen onderbroek te hebben. En dan ook nog eens achter slot en grendel zitten. Je ondergoed is is kapot gewassen, wordt gedeeld met je medegevangenen of is verdwenen van de waslijn. Samen met de Keniaanse stichting Crime Si Poa (Crime not Cool), en onze kleine Paula Foundation, familiestichting vernoemd naar onze moeder Paula, die een enorm groot hart had voor iedereen in nood, kwamen we in actie.
Zo hebben we afgelopen weekend op de markt 1.350 onderbroeken gekocht, in allerlei vormen, kleuren en maten. Met vier grote volle tassen reden we naar de gevangenis. Margaret, de gevangeniskapelaan, wachtte ons op. We mochten verder rijden door de grote bewaakte poorten, en binnen konden we onze gift afgeven aan een vriendelijke bewakingsdame. Later kregen we foto’s van veel lachende meiden en dames in hun gestreepte gevangenisjurken… duidelijk blij! Iedereen kreeg drie stuks: de meesten hadden nog nooit drie nieuwe onderbroeken bezeten! ‘Yeah to the undie fairies’, schreef mijn vriendin op Facebook. Inderdaad, we voelden ons de goede fee. Kleine moeite, groot plezier.